" Ελεύθερος Τύπος. Η εφημερίδα του Άρη Βουδούρη"

"Ανήκει στους επιχειρηματίες που μετά τη μεταπολίτευση <<μπήκαν>> στο κύκλωμα του Τύπου. Ο εκδότης- γενικός διευθυντή του <<Ελεύθερου Τύπου>> Άρης Βουδούρης δεν περιορίζεται όπως οι υπόλοιποι στην επιχειρηματική του συμμετοχή , αλλά έχει και ενεργό δημοσιογραφική ανάμειξη . Αυτή η τελευταία με τις παραμέτρους της κυριαρχεί στη σημερινή παρουσία του <<Ελεύθερου Τύπου>> , που τον Απρίλιο θα μπει στον τρίτο χρόνο της κυκλοφοριακής του ζωής. Διάστημα όντως μικρό, που έχει όμως πυροδοτήσει δυσανάλογες συζητήσεις, τόσο μέσα στη δημοσιογραφική οικογένεια, όσο και στην ευρύτερη πολιτική.

Για τον πληροφορημένο , πάντως , στα θέματα του Τύπου, αναγνώστη , ο τίτλος <<Ελεύθερος Τύπος>> έχει συνδεθεί με τον οικογένεια Καβαφάκη. Το 1922 ο Ανδρέας Καβαφάκης , διευθυντής του <<Ελεύθερου Τύπου>>, θα πλήρωνε με τη ζωή του την έξαψη του αντιβενιζελικού πάθους. Μετά, από από το 1945, ο γιος του Χρήστος Καβαφάκης θα ζούσε τις μετεμφυλιακές περιπέτειες του τόπου μας στην εξορία, απ' την οποία θα τον <<γύριζε>> ο Δημήτρης Λαμπράκης.

Έκτοτε από τα <<Νέα>> ο Χρήστος Καβαφάκης θα προσθέσει με την πληθώρα των ξένων αναγνωσμάτων του το μέγιστο ίσως μερίδιο της κυκλοφοριακής απήχησής του. Ο ίδιος, μετά από το πέρασμά του από την <<Ημέρα>> και την <<Ελευθερία>> , θα προχωρήσει το 1963 στην επανέκδοση- μαζί με τον Κίτσο Τεγόπουλο- της εφημερίδας του πατέρα του. Ο <<Ελεύθερος Τύπος>> εκείνης της εποχής, απογευματινή και με αριστερό προσανατολισμό εφημερίδα, δεν γνώρισε την κυκλοφοριακή ευδοκίμηση. . Έτσι φτάνουμε στο 1983, όπου ο Άρης Βουδούρης προχωρεί στις συνεννοήσεις του με το Χρήστο Πασαλάρη και τους τέσερις επιτελείς , Γιάννη Βούλτεψη, Ανδρέα Μπόμη , Γιώργο Γαβαλά και Φίλιππο Συρίγο, για την έκδοση της νέας εφημερίδας. Μια έρευνα στην υπηρεσία Σημάτων του υπουργείου Εμπορίου βεβαιώνει ότι ο τίτλος είναι ελεύθερος. Η οικογένεια Καβαφάκη δεν είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για την ανανέωσή του.

Η ώρα του Άρη Βουδούρη έχει φτάσει. Η επιθυμία του να εισδύσει στο κύκλωμα του Τύπυο χρονολογείται από το 1978. Τότε αγόρασε το μερίδιο του Χρήστου Σιαμαντά που αποχώρησε από την <<Ελευθεροτυπία>>. Ο Α. Βουδούρης θα αποσυρθεί όμως σύντομα από την Ελευθεροτυπία>>, μια και όπως λέει υπήρξαν <,διαφορετικές εκτιμήσεις του >> από του Κίτσου Τεγόπουλου. Το 1981 θα δοκιμάσει να ξαναμπεί στο κύκλωμα του Τύπου, αυτή τη φορά στη Θεσσαλονίκη. Γεννημένος κι ο ίδιος στη συμπρωτεύουσα, προχωρεί στην έκδοση της <<Εγνατίας>>.

Σήμερα , κρίνοντας την προσπάθεια αυτή, λέει ότι η <<επιλογή του χώρου , έγινε ύστερα από κάποιες εισηγήσεις. Η απόπειρα>>, συμπληρώνει, <<ήταν παρά πολύ ενδιαφέρουσα>>. Έμεινε όμως απόπειρα , αφού , όπως προσθέτει, <<συνέπεσε με την ανάπτυξη του υπερσυνδικαλισμού και δημιούργησε προβλήματα που δεν μπορούσαν να ελεγχθούν. Έτσι έκλεισε η <<Εγνατία>>, που είχε στο ενεργητικό της και την αποκάλυψη της έκθεσης Αβέρωφ για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.

Διαφορετική,ωστόσο, είναι η αφετηρία της εκκίνησης του <<Ελεύθερου Τύπου>>. Εδώ έχει προηγηθεί η βιομηχανική εγκατάσταση ως προϋπόθεση για την έκδοση της εφημερίδας, προσπάθεια που κράτησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια"

"Εφημερίδες και δημοσιογράφοι- Η <<μικρή ιστορία>> των εφημερίδων, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης , της Λευκωσίας" του Τάκη Δ. Ψαράκη από τις Εκδόσεις Νέα Σύνορα- Α. Α. Λιβάνης, Αθήνα 1993.

Ο "Ελεύθερος Τύπος" κυκλοφόρησε στις 11 Απριλίου 1983 από τον Άρη Βουδούρη. Έκλεισε με απόφαση της Γιάννας και του Θόδωρου Αγγελόπουλου στις 22 Ιουνίου 2009. Οι εργαζόμενοι της εφημερίδας, άρα και ο κινητήριος μ